ÖZET
Amaç: Anatomik stres inkontinansı olan hastalarda uygulanan modifiye Pereyra operasyonlarının sonuçlarının değerlendirilmesi. Çalışmanın yapıldığı yer: Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Eskişehir. Materyal ve Metod: Orta (6) ya da şiddetli (22) derecede anatomik stres inkontinansı olan 28 hastaya modifiye Pereyra operasyonu yapıldı. Modifiye Pereyra ope-rasyonu ile eş zamanlı olarak sistosel nedeniyle hastaların hepsine ön onarım, rektosel nedeniyle 22'sine arka onarım, belirgin uterin prolapsusu nedeniyle 18'ine vajinal histerektomi ve 10una ise sakrospinöz kol-popeksi uygulandı. Bulgular: Postoperatif 1. ve 6. haftasını tamamlayan tüm hastalar, 6. ayını, l. ve 2. yıllarını tamamlayan sırası ile 22, 14 ve 5 hasta yeniden değerlendirildi. Üriner retansiyon nedeniyle bilateral Pereyra sütürlerinin alınması sonrası postoperatif 6. ayda inkontinansın tekrarladığı gözlenen 1 olgu dışında hastaların hiçbirinde üriner inkontinans yakınmasının ve pozitif stres ya da ped testinin bulunmadığı ve mesane boynu hipermobilitesinin olmadığı belirlendi. Ortalama 10.5 aylık takip süresinde modifiye Pereyra operasyonunun objektif ve subjektif başarı oranları %96.4 olarak hesaplandı. Dört (%14.3) hastada üriner, 1 (%3.6) hastada ise pulmoner komplikasyon gözlendi. Sonuç: Mesane boynu hipermobilitesine bağlı anatomik stres inkontinansı ve eş zamanlı pelvik relaksasyonu olan hastalarda uygun teknikle yapıldığında modifiye Pereyra operasyonunun kısa dönemde etkin ve güvenilir bir cerrahi anti-inkontinans yöntemi olduğu düşünüldü.

ABSTRACT
Objective: To evaluate the results of the modified Pereyra operations in patients with anatomic stress incontinence. Institution: Osmangazi University Faculty of Medicine, Department of Obstetric and Gynecology, Eski- şehir. Materials and methods: Modified Pereyra operations were performed on 28 patients who had severe (22) or mode-rate (6) anatomic stress incontinence. Simultaneously with the modified Pereyra operations anterior colporrhaphies were performed on all of the patients for cystocele, posterior colporrhaphies were performed on 22 patients for rectocele, vaginal hysterectomies were performed on 18 patients and sacrospinous colpopexies were performed on 10 patients for significant uterine prolapse. Results: All of the patients who completed the postoperative first and sixth weeks and 22, 14 and 5 patients who completed the postoperative sixth month, first and second years respectively, were reevaluated. It was found that none of them had any urinary incontinence symptom, positive stress or pad test and hypermobility of the bladder neck, except one patient whose urinary incontinence was observed to recur at the postoperative sixth month, after removal of her Pereyra sutures due to urinary retention. Objective and subjective success rates of modified Pereyra operation were calculated as 96.4% with a mean follow-up of 10.5 months. Four (14.3%) patients had urinary and 1 (3.6%) patient had pulmonary complications. Conclusion: Modified Pereyra operation was suggested to be an effective and safe anti-incontinence surgery in short term, when it was appropriately performed 0n patients with anatomic stress incontinence due to hypermobility of the bladder neck and pelvic relaxation.