ÖZET
Amaç: Kliniğimizde teşhis ve tedavi edilen Basit Endometrial Hiperplazi (BEH) olgularının değerlendirilmesi. Çalışmanın yapıldığı yer: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum AD ve Patoloji AD, VAN. Materyal ve Metod: 1 Ocak 1995 ile 30 Haziran 1996 tarihleri arasında yapılan 162 tanısal küretajın 32'sinde patolojik tanı BEH olarak geldi. Bu olgulardan yeterli verisi bulunabilen 26 BEH olgusu çalışma grubu olarak alındı. Tanısal küretaj uygulanıp patolojik tanısı benign gelenler arasından rastgele seçilen 32 olgu kontrol grubunu oluşturdu. Bulgular: Kliniğimizde yapılan tanısal küretajlar arasında BEH sıklığı %19.8 olarak bulundu. BEH ve kontrol grubunda en sık kliniğe geliş nedenini düzensiz kanama oluşturdu. Yirmialtı BEH olgusundan 9'una (%34.6) tedavi için histerektomi uygulandı. Histerektomi yapılan 9 olgudan 3'ünde ilave endikasyon bulunmakta olup bu vakalar çıkartıldığında BEH grubu için düzeltilmiş cerrahi tedavi oranı %23.1 olarak bulundu. Oniki (%46.2) olguya tıbbi tedavi olarak progesteron verildiği saptandı. 5 olgu tanısal küretajdan sonra kliniğe başvurmadığından tedavi verilemedi. Histerektomi yapılan 9 olgudan ancak 4'ünde operasyon sonrası patoloji BEH olarak geldi. Kontrol grubunda histerektomi yapılan 5 olgunun ise 2'sinde operasyon sonrası patolojik tanı BEH olarak geldi. Sonuç: BEH olgularında en sık kliniğe geliş nedeni düzensiz kanama olup bunların da yarıya yakınını hipermenore oluşturmaktadır. BEH olgularının önemli bir kısmına cerrahi tedavi uygulanmış olup operasyon sonrası histopatolojik tanı olguların yarısından fazlasında tanısal küretajdan farklı gelmiştir. Hastaların tedavi sonrası takibe gelmemesi ve yetersiz tedavi uyumu önemli bir sorundur.

ABSTRACT
Objective: The evaluation of simple endometrial hyperplasia cases that were diagnosed and treated in our department. Institution: Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine, Departments of Gynecology and Obstetrics, and Pathology, Van. Materials and Method: The histopathologic diagnosis was simple endometrial hyperplasia in 32 of 162 endometrial biopsies that performed between 1 January 1995 and 30 June 1996. Twenty-six of these cases who had adequate data were comprised as study group. Thirty-two cases who were randomly selected among women who had benign endometrial histopathology were comprised as control group. Results: The frequency of simple endometrial hyperplasia among endometrial biopsies was found as 19.8%. The most frequent complaint was menstrual disorder in both groups. In 9 of 26 (34.6%) simple endometrial hyperplasia cases were performed hysterectomy for treatment. Three of 9 hysterectomy cases had additional reason for surgery; corrected rate of surgery for simple endometrial hyperplasia was found as 23.1% when these cases were omitted. It was noticed that 12 (46.2%) cases were given progesterone as medical treatment. Management could not given because of 5 cases do not refer to our clinic after endometrial biopsy. The histopathological diagnosis was simple endometrial hyperplasia in only 4 of 9 cases after hysterectomy in study group; whereas simple endometrial hyperplasia was found in 2 of 5 cases after surgery in control group. Conclusion: The most frequent complaint in the cases of simple endometrial hyperplasia was menstrual disorder. Of approximately a half of these cases had hypermenorrhea. Hysterectomy was performed in a high rate for management of simple endometrial hyperplasia and histopathological diagnosis was found different from endometrial biopsy in more than half of them. It may be suggested that noncompliance is an important problem in follow-up of simple endometrial hiperplasia.