ÖZET
Amaç: Doğum indüksiyonunda intravajinal misoprostol sonrası oksitosin infüzyonu uygulaması ile sadece oksitosin infüzyonu uygulamasının etkinlik ve güvenlik açısından karşılaştırılması. Gereç ve Yöntemler: Erken dönem ultrasonografi sonuçlarına göre 40. gestasyonel haftayı tamamlayan (280 ± 1 gün) 285 gebenin 138'ine oksitosin infüzyonu uygulanırken, 147'sine vajinal olarak 3'er saat ara ile 2 doz 25 µg misoprostol uygulandıktan sonra oksitosin infüzyonu başlandı. Verteks prezentasyonda, membranların intakt olduğu, tek canlı gebelikler çalışmaya dahil edildi. Bishop skoru >5 olan, spontan uterin kontraksiyonları olmayan gebeler ile amniyotik sıvı indeksi ≤5 cm olan gebeler ve non-reaktif non-stress teste (NST) sahip gebelere doğum indüksiyonu yapıldı. Bu gebeliklerin vajinal doğumla sonlanma oranları ile ortalama gebelik sonlanma süreleri, amniyon mayiinin mekonyumla boyalı olması, yenidoğanın yoğun bakım ünitesine yatış oranı, bulantı-kusma, 38oC'yi aşan ateş, 500 cc'yi aşan kanama gibi komplikasyonlar takip edildi. Bulgular: Her 2 grup arasında yaş, parite, gravida, fetal ağırlık ve gebelik haftası açısından fark yoktu (p> 0.05). Misoprostol ile birlikte oksitosin infüzyonu uygulanan grupta 115 (%78.2) olguda 24 saat içinde vajinal doğum görülürken, bu oran sadece oksitosin uygulanan grupta 92 (%66.7) olarak saptandı (p= 0.02; OR, 1.797; %95 CI, 1.060-3.046). Doğum eylemi misoprostol grubunda daha erken dönemde başladı (p< 0.05). Primipar olgularda vajinal doğum oranları misoprostol grubunda anlamlı seviyede yüksek bulundu (p< 0.05). Mekonyumla boyalı amniyon mayii, bulantı-kusma ve febril morbidite oranları misoprostol uygulanan grupta anlamlı seviyede yüksek saptandı (p< 0.05). Sonuç: Kırkıncı gebelik haftasından sonraki gebeliklerde, doğum indüksiyonu amacıyla, oksitosin infüzyonu öncesinde düşük doz intravajinal misoprostol uygulandığında, doğum eylemi daha erken dönemde sonlanmakta ve vajinal doğum oranları yükselmektedir.

ABSTRACT
Objective: The purpose of this study was to compare the efficiency and safety of intravaginal misoprostol with infusion of oxytocin and infusion of oxytocin in the labor induction of pregnancies. Material and Methods: In this retrospective study 285 patients; who completed 40 weeks of gestation (280 ± 1 days) confirmed by first-trimester ultrasound were assigned to receive either oxytocin after 2 dose of 25 µg misoprostol in every 3 hours (n= 147) or only oxytocin (n= 138) for labor induction. Inclusion criteria's for enrollment were singleton live pregnancy with vertex presentation and intact membranes. Patients with a Bishop score of >5, a non-reactive nonstress test (NST) and an amniotic fluid index ≤5 cm and without spontaneous uterine contractions were included to the study. The main outcome measures were the vaginal delivery rate and the time interval from induction to vaginal delivery. Maternal complications like nausea-vomiting, febrile morbidity greater than 38oC and postpartum hemorrhage more than 500 cc, and fetal complications such as meconium-stained amniotic fluid and rate of admission to the neonatal intensive care unit were analyzed for both groups. Results: There was no statistically significant difference between 2 groups according to age, gravida, parity, gestational age and fetal weight. The pregnancy was terminated vaginally within 24 hours in 115 of 147 patients (78.2%) in the misoprostol group and in 92 of 138 patients (66.7%) in the oxytocin group (p= 0.02; OR, 1.797; %95 CI, 1.060-3.046). Labor started earlier in the misoprostol group (p< 0.05). Vaginal birth rate of the primipar cases were significantly high in misoprostol group (p< 0.05). From the aspect of the complications, meconium stained amniotic fluid, nausea, vomiting and febrile morbidity ratios were also significantly high in misoprostol group (p< 0.05). Conclusion: When low dose intravaginal misoprostol applied before oxytocin infusion for the purpose of labor induction to the pregnancies after 40th weeks, labor is terminated earlier with higher vaginal birth rates.