ÖZET
Amaç: Elektronik fetal monitörizasyonun erken neonatal sonuçları tahmin etmedeki başarısını değerlendirmek Gereç ve Yöntemler: Aralık 2005-Mart 2006 tarihleri arasında 34 gebelik haftasından büyük, fetal aritmisi olmayan, ultrasonog-afide anomali saptanmayan, tekiz, baş gelişi, önceden sezaryen doğum öyküsü olmayan, doğumdan önceki son bir saatte en az 15 dakikalık traseleri olan vajinal veya sezaryen ile doğum yapan olguların traseleri normal, fetal stres ve fetal distres olarak yorumlandı. Doğumdan sonra, erken neonatal sonuçları değerlendirmek için Apgar skorları, umbilikal kordon kan gazları ve yenidoğan yoğun bakım ihtiyacına bakıldı. Bulgular: Çalışma kapsamına alınan 203 olgunun 97 (%47.7) tanesi normal, 51 (%25.1) tanesi fetal stres ve 55 (%27.2) tanesi fetal distres olarak değerlendirildi. Olgu grupları arasında gebelik haftası, maternal yaş, doğum ağırlığı ve gravida yönünden fark tespit edilmedi. Doğum şekli açısından anlamlı fark tespit edilmedi. Olgu grupları arasında 1. dakika Apgar skoru bakımından anlamlı fark tespit edildi (p= 0.0006). 5. dakika Apgar skoru ortalamaları arasında anlamlı fark tespit edilmedi (p= 0.052). Normal monitör grubunda umbilikal arter ve ven pH değerleri fetal stres ve fetal distres grubuna göre anlamlı derecede yüksekti (p= 0.000). Normal monitör umbilikal arter pO2 (19.63 ± 8.02;13.87 ± 6.57; pCO2 ve base excess değerleri, fetal stres ve fetal distres grubuna göre anlamlı derecede farklıydı (p= 0.000). Sonuç: Elektronik fetal monitörizasyon, intrapartum asfiksiyi tanımlamada tek tek ele alındığında diğer tüm parametrelerin her birinden daha üstündür. Ancak parametreler birlikte değerlendirildiğinde asfiksiyi saptamadaki etkinlikleri daha da artmaktadır.

ABSTRACT
Objective: To evaluate the success of early neonatal outcomes of electronic fetal heart rate monitoring Material and Methods: Traces of the cases of vaginal or ceserean deliveries greater than 34 gestational week without fetal arrithmia, ultrasonic anomalies and history of ceserean section, singleton, vertex presentation with at least 15 minutes of monitor in the last hour before delivery between December 2005 - March 2006 were reviewed as normal, fetal stress and fetal disstres. Apgar scores, umblical arterial blood gases and the need for neonatal intensive care unit were examined to evaluate early neonatal outcomes after delivery. Results: Of the 203 cases included in the study 97 cases (47.7%) were evaluated as normal, 51 cases (25.1%) were evaluated as fetal stress and 55 (27.2%) as fetal distress. No significant difference was found for gestational age, maternal age, birth weight, and gravidy among the case groups. There was no significant difference in the mode of delivery. Among the case groups there was a significant difference in 1. minute Apgar score (p= 0.0006 ), but not in 5. minute Apgar score (p= 0.052). Umbilical artery and vein pH values in the normal monitor group was significantly higher than the fetal stress and fetal distress group (p= 0.000). Normal monitor umbilical artery pO2 (19.63 ± 8.02; 13.87 ± 6.57), pCO2, and base excess values were significantly different from the fetal stress and fetal distress group (p= 0.000). Conclusion: Electronic fetal heart rate monitoring alone is superior than all other parameters for defining intrapartum asphixia. However when the parameters are evaluated together their efficacy in ascertaining asphixia increases even more.