ÖZET
Amaç: Bu çalışmada bir Beta-adrenerjik agonist olan ritodrin ile Sedasyon + Hidrasyonun preterm eylemin durdurulması üzerindeki etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Çalışmanın yapıldığı yer: Süleymaniye Doğum ve Kadın Hastalıkları Hastanesi. Yöntem: Çalışma hastanemizde yatarak tedavi gören 174 hastada yapılmıştır. Gebelik yaşı 20-36.haftalar arasında, 20 dakikada en az 3 ayrı ağrı uyandıran ve 30 saniyeden uzun süren kontraksiyonları olan ; servikal dilatasyonu 4 cm ve efasmanı da %80den az olan hastalar çalışmaya alındı. Sedasyon + Hidrasyon grubuna 1000 cc %5 Dextroz 1 saatte intravenöz ve 5 mg/gün IM diazepam verilirken ,diğer gruba 80 mikrogram/dakika intravenöz ritodrin başlanıp kontraksiyonlar durana kadar hipotansiyon gelişmemesi ve nabzın dakikada 140ı aşmaması şartı ile arttırılarak verildi. Kontraksiyonlar durduktan 12 saat sonra oral ritodrine geçildi ve oral ritodrin tedavisi 37.haftaya kadar giderek azaltılan dozlarda devam ettirildi. Sedasyon + Hidrasyon veya ritodrin ile uterin kontraksiyonlar 48 saatten fazla durdurulabilmiş ise relatif başarılı , gebelik 37.haftaya kadar ulaştırılabilmiş ise mutlak başarılı kabul edilmiştir. Bulgular: Sedasyon + Hidrasyon tedavisi alan hastalarda mutlak başarı %23.8, relatif başarı %45.1 olarak tespit edilmiştir. Ritodrin tedavisi alan hastalarda ise mutlak başarı servikal dilatasyonu 2 cm ve altında olan olgularda %80.2 , 2cm ile 4 cm arasındaki olgularda ise %33.3 olarak bulunmuştur. Ritodrin grubunda kazanılan gün sayısı Sedasyon + Hidrasyon grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksektir (p<0.05). Sonuç: Çalışmamız ritodrinin Sedasyon + Hidrasyona göre çok daha etkili olduğunu ortaya koymuştur. Ancak Sedasyon + Hidrasyon ile elde edilen başarı küçümsenemeyecek orandadır.

ABSTRACT
Objective: In this study we aimed to compare the effect of ritodrine, a Beta-adrenegic agonist drug and Sedation+ Hidration therapy in the treatment of preterm labor. Institution: Süleymaniye Maternity Hospital Study Design: Study was conducted on 174 patient admitted to our clinic . Characteristics of the patients included in this group were gestational age between 20-36 weeks with contractions of less or equal to 3 per 20 minutes and more than 30 seconds cervical dilatation less than 4 cm. and effacement of less than 80%. Sedation+Hidration group were given 1000 cc 5% dextrose/1 hour+5 mg./day diazepam I.M. The other gruop of patients were started ritodrine 80 µg/min. I.V and the dose was increased till the contractions disappeared as long as pulse less than 140/min. and tension was normal. 12 hours after contractions stopped oral ritodrin was administered and this was continued until 37th week with gradually reduced doses. If uterine contractions ceased more than 48 hours it is assumed that relative success was achieved. On the other hand , it can easily be said that it is completely successfull if pregnancy reached 37th week. Results: It was found that 23.8% absolute success (45.1% relative success) was achieved for Sedation+Hidration administered patiens. On the other hand, on ritodrin administered patients, 80.2% absolute success was achieved if cervical dilatation was less than 2 cm, where as it was only 33.3% if cervical dilatation was between 2 and 4 cm.The number of days won on ritodrin group was statistically meaningfully higher than sedation group (p<0.05). Conclusion: Our work showed that ritodrine is more effective than Sedation+Hidration.However success achieved by the usage of Sedation + Hidration can not be ignored.