ÖZET
Amaç: Diferansiye tiroid kanseri için daha önce yüksek doz iyot (I)-131 tedavisi alıp sonrasında gebe kalan hastalarda radyoiyot tedavisinin gebeliğin akibeti ve bebekler üzerine olan etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Diferansiye tiroid kanseri için daha önce yüksek doz I-131 tedavisi alıp sonrasında gebe kalan 41 kadın hasta çalışmaya dahil edildi. Tedavi gördükleri sırada hastaların yaşları 16 ila 38 (ortalama ± SS= 29.1 ± 5.5) arasında değişmekteydi. I-131 tedavisi ve gebelik arasındaki süre 0.3-95 ay (ortalama ± SS= 30.09 ± 22.7) arasında değişim göstermekteydi. Kırk bir hasta toplam 49 kez radyoaktif iyotla tedavi edildi ve her bir hasta için toplam iyot dozu 3.7-7.4 GBq (ortalama ± SS= 4.536 ± 1.524 GBq) arasında değişmekteydi. Tüm hastalar TSH supresyonu için yeterli dozda L-tiroksin ile tedavi edildiler. Bu annelerden doğan 40 bebek takibe alındı ve 6 gebelik halen sürmektedir. Bulgular: İki hasta, birisi ilk trimesterde ve diğeri ikinci trimesterde olmak üzere spontan düşük yaptı ve 2 hastada ise ölü doğum görüldü. Bir bebekte doğuştan hipotiroidi mevcuttu ancak başka doğmalık anormallik gözlenmemekteydi. Çocukların geri kalanı normal motor ve mental maturasyon gösterdiler ve hiçbirinde doğmalık anormallik görülmemekteydi. Hepsinde serum TSH ve tiroid hormon değerleri normal aralıktaydı ve hiçbirinde klinik olarak difüz ya da nodüler guatr görülmedi. Sonuç: I-131 tedavisinin, sonrasındaki gebelikler üzerine herhangi bir yan etkisinin olmadığı görülmektedir ve I-131 ile radyoiyot tedavisi almış genç kadın hastaları gebe kalma fikrinden vazgeçirmek gereksizdir. Ancak hastalara yüksek doz I-131 verilmesinden sonra en az 6 ay süreyle gebelikten kaçınmayı tavsiye etmek makul görülmektedir.

ABSTRACT
Objective: We aimed to assess the effect of high dose iodine (I)-131 on the outcome of pregnancies and babies of the mothers who had been treated with I-131 for differentiated thyroid cancer. Material and Methods: Forty-one female patients who had been treated with high doses of I-131 for differentiated thyroid cancer and subsequently became pregnant were evaluated. Ages of patients at initial therapy varied from 16 to 38 years (mean ± SD= 29.1 ± 5.5 years) and the interval between I-131 therapy and conception varied between 0.3-95 months (mean ± SD= 30.09 ± 22.7). Forty-one patients were treated 49 times with radioactive iodine and the total I-131 dose for each patient varied from 3.7-7.4 GBq (mean ± SD 4.536 ± 1.524 GBq). All patients were treated with L-thyroxine at doses sufficient of suppressing thyroid stimulating hormone. Forty babies of these mothers were followed-up and six pregnancies are still in progress. Results: Two patients had   spontaneous abortions, one of them  during first trimester and the other in the second trimester and two patients had stillbirths. One baby was hypothyroid at birth but had no any other abnormality. Rest of the children showed normal motor and mental maturation and no one had any detectable congenital abnormality. In all of them serum TSH and thyroid hormone levels were in normal range and no one has clinically observed diffuse or noduler goiter. Conclusion: Administration of I-131 seems to have no adverse effect on the outcome of subsequent pregnancies and it is not necessary to dissuade young female patients who are treated with 131-I, from considering pregnancy. But it would be wise to advise the patients to avoid pregnancy at least 6 months after I-131 administration.