ÖZET
Amaç: Üreteral kateterizasyon yapılan ve yapılmayan akut maternal hidronefroz olgularının perinatal sonuçlarının karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Bu retrospektif çalışma, Zekai Tahir Burak Kadın Sağlığı Eğitim ve Araştırma Hastanesi Perinatoloji Kliniğinde yapılmıştır. Çalışmaya gebelikte saptanan semptomatik maternal hidronefroz olguları dâhil edilmiştir. Hastaların tamamı öncelikle konservatif olarak tedavi edilmiştir. Bu tedaviye rağmen yakınmaları düzelmeyen uygun olgularda, üreteral kateterizasyon yapılmıştır. Hasta dosyalarından maternal klinik bulgular ve perinatal sonuçlar elde edilmiştir. Bulgular: Çalışma döneminde semptomatik maternal hidronefrozu olan 77 hasta saptanmıştır (%0,27). Bu hastaların dokuzuna üreteral stent takılmıştır (Grup 1). Diğer 68 hasta ise konservatif olarak izlenmiştir (Grup 2). Her iki grupta çoğunlukla sağ böbrek tutulumu gözlenmiştir (p=0,79). Üreteral stent takılan hastalarda ortalama serum kreatinin değeri konservatif izlenen gruba göre daha yüksekti (p=0,049). Şiddetli ağrı üreteral stent takılan hastaların %56'sında, konservatif izlenen hastaların ise %8,8'inde mevcuttu (p<0,01). İki grup arasında doğum haftası, yenidoğan kilosu, preterm doğum oranları ve sezaryen oranları açısından farklılık yoktu. Grupların yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatış ve düşük 5. dakika APGAR skoru oranları da benzerdi. Üreteral stent takılan hastalar arasında düşük doğum ağırlıklı bebek doğurma oranı konservatif izlenen hastalara göre yüksek olarak saptandı (sırasıyla %33 ve %7,4; p=0,02). Maternal hidronefrozun saptandığı gebelik haftası, şiddeti veya maksimal kalisiyel çaplar ile doğum haftası veya doğum ağırlığı arasında anlamlı bir korelasyon bulunmadı. Sonuç: Gebelikte akut maternal hidronefrozun şiddeti ile süresi, doğum haftası ve kilosuyla ilişkili değildir. Üreteral stent uygulanan hastalarda artmış düşük doğum ağırlıklı bebek oranı dışında perinatal komplikasyon oranlarında herhangi bir artış olmamaktadır.

ABSTRACT
Objective: The comparison of perinatal outcome in patients who were treated with and without ureteral catheterization due to acute maternal hydronephrosis. Material and Methods: This retrospective study was conducted at the perinatology clinic of Zekai Tahir Burak Women's health education and research hospital. The patients with acute symptomatic hydronephrosis during pregnancy were included in the study. All of the patients were first treated conservatively. Ureteral catheterization was performed in whom symptoms did not improve despite this treatment. Maternal clinical data and perinatal outcomes were obtained from records of the patients. Results: Seventy-seven patients with symptomatic maternal hydronephrosis were observed (0.27%). A ureteral stent was placed in 9 (group 1) and 68 patients were followed conservatively (group 2). Right kidney was more commonly involved in both groups (p=0.79). Mean serum creatinine in patients with ureteral stents was higher than the patients treated conservatively (p=0.049). Severe pain was observed in 56% of the patients in group1 and was present in 8.8% of patients followed conservatively (p <0.01). Between the two groups, gestational age at delivery, neonatal birth weight and preterm delivery rates did not differ. Low birth weight babies were more frequently born to mothers in group 1 than group 2 (33% and 7.4%, respectively, p=0.02). Gestational ages at disease onset or calyceal diameters were not significantly correlated with gestational age at delivery or neonatal birth weight. Conclusion: The duration or severity of maternal hydronephrosis was not correlated with gestational age at delivery or neonatal birth weight. Perinatal complications are similar in patients with and without ureteral stents except the increased rate of low birth weight infants in patients with ureteral stents.