ÖZET
Amaç: Bu çalışmada Rahim İçi Araç (RİA) ları kaybolan kadınlarda, ortaya çıkan komplikasyonları ve tanı metodlarını değerlendirerek hastaların tanı ve tedavilerine yönelik yönetimlerini incelemeyi amaçladık. Çalışmanın Yapıldığı Yer: Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum AD, ŞANLIURFA. Materyal ve Metod: 1998 ve 2002 yılları arasında kliniğimize refere edilen, RİAları kaybolmuş 23 kadında, direkt röntgen grafisi, ultrasonografi, histeroskopi, laparoskopi, ve laparotomi ile saptanan kayıp RİAlar, küret, histeroskopi, laparoskopi, laparotomi ve sistotomi ile çıkarıldılar. Bulgular: Olguların hepsi (23) daha önce doğum yapmışlardı ve RİA takıldığında hepsi 20 yaşından büyüktüler. RİAyı uygulayan personel 10 (%43.5) kadında doktor, 13 (%56.5) kadında ise doktor dışı sağlık personeli (ebe, hemşire) idi. Komplike olan RİAlarda kullanılan tanı yöntemleri ultrasonografi, histeroskopi, laparoskopi, direkt röntgen grafisi ve laparotomi olup tanı oranları sırasıyla %52.2, %17.4, %17.4, %8.7 ve %4.3 olarak bulundu. Kayıp RİAlar 12 (%52.2) olguda küret kullanılarak, 4 (%17.4) olguda histeroskopi ile, 3 (%13.0) olguda laparoskopi ile çıkarıldı. İki (%8.7) olguya laparotomi yapıldı. Mesaneye penetre olan 2 (%8.7) RİA ise sistotomi yapılarak çıkarıldı. Sonuç: RİA güvenilir ve etkin bir kontrasepsiyon yöntemidir. RİAlar hekim dışı sağlık personeli tarafından da başarıyla uygulanabilir. Ancak her iki grup uygulayıcıların iyi ve sürekli eğitimli olmaları oluşabilecek RİA komplikasyonlarını azaltacaktır. Kayıp bir RİAnın erken tanısı ve hızlı tedavisi, gelişebilecek daha ciddi komplikasyon oranlarının azaltılması için zorunludur.

ABSTRACT
Objective: The aim of the study was to evaluate the patterns of complications, the method of diagnosis and the management of patients suffering from a mislocated intrauterine device (IUD). Institution: Department of Obstetrics and Gynecology, Medical School of Harran University, Sanliurfa. Materials And Methods: This survey involved 23 consecutive cases of lost IUDs between 1998 and 2002. The diagnosis was made by plain X-ray, ultrasonography, hysteroscopy, laparoscopy and laparotomy. The IUDs were removed by curette, hysteroscopy, laparoscopy, laparotomy and cystot-omy. Results: All 23 women were parous and >20 years of age when they had their IUD inserted. Ten (43.5%) of the IUDs had been inserted by a physician. In 13 (56.5%) women, inser-tion had been carried out by a non-physician (midwife or nurse). IUDs causing complications were diagnosed in 12 (52.2%) patients by ultrasonography, in 4 (17.4%) by hys-teroscopy, in 4 (17.4%) by laparoscopy, in 2 (8.7%) by X-ray and in 1 (4.3%) by laparotomy. The IUDs were removed by curette after dilatation of the cervix in 12 (52.2%) pa-tients. In 4 (17.4%) cases, removal of the device was ac-complished by hysteroscopy. In 3 (13.0%) cases, laparos-copy was performed for removal. In 2 (8.7%) women, lapa-rotomy was performed. Two (8.7%) women underwent cystotomy for removal. Conclusion: The IUD is a safe and effective method for contra-ception and should be inserted correctly by non-physicians as well as physicians. Continuous training of inserters (i.e. physicians and non-physicians) will minimize the risk of IUD complications. The recognition and prompt treatment of a misplaced IUD is mandatory for the reduction of seri-ous further complications.