ÖZET
Amaç: Kliniğimizde takibi yapılan non-immün hidrops fetalis (NIHF) olguları irdelendi. Etiyolojik nedenler ve perinatal sonuçlar değerlendirildi. Perinatal mortalite açısından prognostik faktörler belirlenmeye çalışıldı. Gereç ve Yöntemler: NIHF tanısı alan 44 gebe çalışmaya dahil edildi. Tanı fetüste assit, hidrotoraks, plevral effüzyon, perikardiyal effüzyon ve cilt ödemi bulgularından en az 2'sinin gözlenmesi ile konuldu. Fetus skalpında 7 mm ve üzerinde ödemin saptanması belirgin cilt ödemi olarak tanımlandı. Gebelere TORCH, parvovirus (IgG ve IgM) ve VDRL testleri yapıldı. Fetuslar yapısal anomaliler açısından ultrasonografiyle detaylı olarak değerlendirildi, karyotip analizi yapıldı. Gebeliklerin sonuçları, tıbbi tahliyeler, intrauterin veya erken neonatal dönemde eksitus olanlar ve yenidoğan ünitemizden sağlıklı olarak taburcu edilenler gruplandırılarak irdelendi. Bulgular: Grubumuzda perinatal mortalite oranı %79.5 olarak tespit edildi. Olgularımızın %45.5'inde hidropsu açıklayacak neden belirlenemedi. NIHF'li fetusların %50'sinde yapısal anomali, %13.6'sında kromozom anomalisi ve %4.5'inde supraventriküler taşikardi saptandı. NIHF olan 44 fetusun 13 tanesine tıbbi tahliye uygulandı, 14'ü intrauterin, 8'i erken neonatal dönemde kaybedildi, 9'u ise sağlıklı olarak taburcu edildi. Vücut boşluklarındaki sıvı toplanmasına ilave olarak belirgin cilt ödemi de gözlenen 25 olgu saptandı. Belirgin cilt ödemi gözlenen olguların, cilt ödemi gözlenmeyen olgulara kıyasla kromozom ve yapısal anomali oranları ile perinatal mortaliteleri anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.001). Sonuç: NIHF olgularında detaylı ultrasonografik tetkik, karyotip analizi, fetal enfeksiyonların araştırılması ve gen çalışması için fetal kan örneklerinin saklanması gerekmektedir. NIHF olgularında yaygın ve belirgin cilt ödemi varlığı kötü bir prognostik faktördür. Belirgin cilt ödemi olan ve olmayan olgular NIHF etiyolojisi ve perinatal prognoz açısından farklı grupları ifade edebilir.

ABSTRACT
Objective: Non-immune hydrops fetalis (NIHF) cases were evaluated. Etiological factors and perinatal outcomes were assessed. Prognostic factors for perinatal mortality were tried to be determined. Material and Methods: 44 singleton pregnancies referred to our Perinatology Unit with the diagnosis of NIHF were included in the study. NIHF was diagnosed with the presence of at least two of the following findings; ascites, pericardial or pleural effusions and skin edema. Significant skin edema was defined as skin edema greater than 7 mm in the scalp. In all cases, detailed ultrasound examination and fetal karyotyping were performed. Pregnancies were tested for TORCH, parvovirus and syphilis. Outcomes of pregnancies were assessed according to the defined subgroups. Results: Perinatal mortality rate of our study group was 79.5%. In 45.5% of the cases no etiological factor was determined. Structural anomalies, chromosomal abnormalities and fetal supraventricular tachyarrhythymia were found in 50%, 13.6% and 4.5% of the cases respectively. Outcomes of 44 NIHF pregnancies were termination of pregnancy in 13 cases, intrauterine and neonatal exitus in 14 and 8 cases respectively and 9 healthy babies. Fetuses with significant skin edema had significantly higher rates of structural anomaly, chromosomal abnormality and perinatal mortality (p< 0.001). Conclusion: Detailed ultrasound examination, fetal karyotyping, investigations for fetal infections and genetic diseases should be performed for all NIHF cases. The presence of generalized and significant skin edema is a poor prognostic factor. The cases with significant skin edema may represent a unique group with regard to NIHF etiology and perinatal prognosis.