ÖZET
Amaç: Tüm jinekolojik malignitelerin %0.15-1.8ini oluşturan primer tuba karsinomuyla nadiren karşılaşılmaktadır. Literatürdeki olguların tamamı bütün olarak değerlendirildiğinde optimal yaklaşım ve 5 yıllık yaşam sürelerine ulaşmak olasıdır. Sunulan 13 olguluk primer tuba karsinomlu seride değişik faktörlerin prognostik önemi araştırıldı ve diğer serilerle karşılaştırıldı. Çalışmanın Yapıldığı Yer: SSK Ankara Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim Hastanesi. Materyel ve Metod: Sunulan retrospektif çalışma 1989-1996 tarihleri arasında hastanemiz onkoloji bölümüne başvurmuş 13 primer tuba karsinomlu olguyu içermektedir. Hasta dosyalarındaki veriler değerlendirildi ve önceki seriler gözden geçirildi. Bulgular: Olguların hiçbirine preoperatif tuba karsinomu tanısı konulamadı. Ortalama yaş 58.5 (49-72), ortalama parite 3.9 (0-7) olan seride, altı olgu abdominal ağrı, dört olgu abdominal şişlik ve ağrı, iki olgu vajinal kanama ve vajinal akıntı nedeniyle başvurmuşlardı. Tümü adenokarsinom olan seride FİGO 1987 evreleme sistemine göre; dört olgu evre-I, bir olgu evre-II, beş olgu evre-III idi ve üç olgu başka bir sağlık kuruluşunda opere edildiğinden ve ayrıntılı intraoperatif raporları olmadığından evrelendirme dışı kabul edildi. Olguların tümüne primer cerrahi ve hemen arkasından 12 olguya adjuvan kemoterapi uygulandı. 13 olgunun üçünde nüks görüldü. Yaşam süreleri 19, 21 ve 56 ay olan üç nüks olgusu exitus oldu. Kliniğimiz kontrolü altında olan 10 olgunun yaşam süreleri 19 ile 96 ay arasındadır (ortalama 49.1 ay). Hastalıksız sağkalım ortalaması 41 ay (19-59 ay) olup 5 yıllık sağkalım oranı %20 olarak bulundu.Sonuç: Primer optimal cerrahiyi takiben adjuvan kemoterapinin iyi prognoz sağladığı gözlendi. Ancak olgu sayısının azlığından ötürü en iyi tedavi yöntemini gösteren kesin sonuçlara ulaşmak mümkün değildir. Primer tuba karsinomlu olgularda optimal yaklaşımlara ulaşmak için tüm yeni karşılaşılan olguların kaydedilmesi yanında çok merkezli, bol olgulu (muhtemelen uluslararası) prospektif çalışmaların yapılması gerekmektedir.

ABSTRACT
Objective: Primary carcinoma of the fallopian tube is a rare disease, representing approximately 0.15 to 1.8% of all gyneocological malignancies. If all cases of fallopian tube carcinoma are considered together, optimal management and 5-year survival figures would be achieved worldwide. Our study was therefore designed to evaluate the prognostic impact of various factors in 13 cases with primary fallopian tube carcinoma and to compare our findings with previously published data. Institution: SSK Ankara Maternity and Womans Teaching Hospital. Material and Methods: During the period 1989 to 1996, 13 cases with primary fallopian tube carcinoma who had referred to our gyneco-oncology clinic, were entered into this retrospectively study. Data on their records were evaluated and the previous literature was reviewed. Findings: No cases in the presented series had a precise preoperative diagnosis. Median age was 58.5 (49-72) years, median parity was 3.9 (0-7). The most frequent symptom was abdominal pain (6 cases), abdominal pain and distantion (4 cases), two cases had atypical vaginal bleeding, only one case presented no symptom who had referred to menapause clinic for annual examination. Primary surgery was achieved and histologic examination revealed primary fallopian tube adenocarcinoma in all cases. According to FIGO 1987 classification, four cases in Stage I, one case in Stage II, five cases in Stage III were found. Three cases were excluded from the classification of FIGO 1987, because of inadequate intraoperative staging procedure in other institutions. 12 cases underwent adjuvant cisplatin containing polychemotherapy and periodically were followed-up after initial therapy. Three of 13 cases relapsed and died of cancer 19, 21, 56 months after the diagnosis respectively. The median overall survival was 35.92 (between 7 to 84) months and median disease free survival was 27.33 months. The acturial 5-year survival rate was 20%.Conclusions: Treatment is by way of optimal surgery and adjuvant chemotherapy may result in an improved prognosis. However, due to the small number of the cases, no definite conclusions regarding the best method of therapy can be reached. Registration of all new cases, as well as prospective multicenter studies (probably international) are warrented to establish optimal management of primary fallopian tube carcinoma.