ÖZET
Amaç: Son bir yılda Harran Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğine gelen sezaryen skar gebeliklerinin tanı ve tedavilerinin araştırılmadır. Gereç ve Yöntemler: Son bir yılda, gebelik ön tanısıyla kliniğimize başvuran ve skar gebeliği tanısı konan dokuz hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Hastaların gravida ortalaması 5 (2-10), parite ortalaması 3 (1-5), geçirilmiş sezaryen sayısı en az bir, en fazla beş idi. Tanı esnasındaki ortalama gebelik haftası 7 idi. Hastalara transvajinal ve transabdominal ultrason kriterlerine göre sezaryen skar gebeliği tanısı konuldu. Sekiz hastaya dilatasyon ve küretaj yapıldı. Bu hastaların birinde küretaj sonrası insizyonel hematom komplikasyonu geliştiğinden laparotomi ile wedge rezeksiyon uygulandı. Bir hastaya ise laparotomi ile wedge rezeksiyon ve sol uterin arter ligasyonu uygulandı. Ortalama üçüncü günde hastalar oral antibiyotik tedavisi ile taburcu edildi. Tüm hastaların patoloji sonuçları tanı ile uyumlu geldi. Sonuç: Sezaryen skar gebelikleri nadir ve de oldukça riskli bir ektopik gebelik türüdür. Erken tanı (≤7 hafta) ve tedavi ile bu riskler en az seviyeye indirilebilir. Bu nedenle geçirilmiş uterin cerrahisi olan gebelere bir sonraki gebeliklerinde mümkün olan en erken dönemde ultrason ile tanı konularak seçilmiş olgularda konservatif tedavi yöntemleri uygulanabilir.

ABSTRACT
Objective: We purposed to search the diagnosis and treatment of cesarean scar pregnancies; those, referred to Department of Gynecology, Harran University at the last year. Material and Methods: Nine patient were evaluated retrospectively. They were admitted to our clinic with diagnosis of cesarean scar pregnancy at the last year. Results: The average of gravidity was 5 (2-10), parity was 3 (1-5), they have at least one, at most five cesarean section previously. The mean of gestational age was 7 weeks during diagnosis. The diagnosis of scar pregnancy was established according to criteria of transvaginal and transabdominal ultrasound. Dilatation and curettage was performed eight patients. At the one of them, incisional hematoma was occured. So, wedge resection was required by laparotomy. Also at the one patient, wedge resection and ligation of uterine artery was performed. The patients discharged on postoperative day 3 with antibiotic therapy. The pathology results of all patients were compatible with diagnosis. Conclusion: Cesarean scar pregnancy is a rare but life threatening complication of pregnancy. The complications can be minimized by early diagnosis (≤7 week). Therefore, diagnosis should be established earlier as possible in the pregnant women with previous uterine surgery, and treatment may be done conservatively.