ÖZET
Amaç: Türkiye'deki yüksek sezaryen oranına hastane koşullarının etkisini ve kadın-doğum (KD) uzmanı hekimler ile ebelerin yüksek sezaryen oranının nedenleri hakkındaki görüşlerini araştırmak. Gereç ve Yöntemler: Çalışma için, İzmir'de bir özel hastane, bir ikinci basamak kamu hastanesi ve bir üniversite hastanesi çalışma alanı olarak belirlendi. Bu hastanelerdeki ebe ve KD uzmanlarına yüz yüze görüşme tekniği ile anket soruları yöneltildi. Katılımcılardan, her bir soru için ''sizce bu, hastanenizdeki yüksek sezaryen oranında etkili bir faktör müdür?'' sorusuna ''evet/hayır'' şeklinde cevap vermeleri istendi. Her bir faktör için, katılımcıların ''evet'' cevabı yüzdesi ≤%50 ise, o faktörün ''kısmen etkili'', %50-75 ise ''etkili'' ve ≥%75 ise, ''çok etkili faktör'' olduğu yorumu yapıldı. Bulgular: Çalışmaya, özel hastaneden dört doktor ve sekiz ebe (%100), kamu hastanesinden 12 doktor ve 15 ebe (%82) ve eğitim hastanesinden 35 doktor ve 27 ebe (%77) katıldı. Katılımcılar, mediko-legal nedenlerin hastanelerindeki yüksek sezaryen oranına en çok etki eden faktör olduğu belirtmiştir. Mesai dışı koşullarda acil müdahale koşullarının yetersizliğinin ve icap usulü çalışmanın özel ve kamu hastanesinde çok etkili bir faktör olduğu ve özel hastanede ebelerin deneyim yetersizliğinin çok etkili bir faktör olduğu ifade edilmiştir. Her üç hastanede de hekimler, riskli doğumları yaptırmak istememelerinin sezaryen oranına çok etkili bir faktör olduğunu belirtmiştir. Özel hastanedeki isteğe bağlı sezaryen haricinde hasta kaynaklı nedenler, diğer katılımcılar tarafından kısmen etkili faktör olarak değerlendirilmiştir. Sonuç: Ülkemizde doğum yaptırılan sağlık kuruluşlarının alt yapıları ve doğum ekibinin çalışma şekli birbirinden farklıdır. Çözüm önerilerinde, mediko-legal iyileştirmeler, mesai dışı çalışma koşullarının iyileştirilmesi, ebelerin eğitimlerinin ve sorumluluklarının arttırılması öne çıkmaktadır.

ABSTRACT
Objective: To investigate the effect of the hospitals' conditions to high cesarean birth rates in Turkey and obstetricians and midwieves's thoughts on this issue. Material and Methods: A private hospital, a public hospital, and a university hospital in İzmir were identified as the study area. A face- to-face questionnaire was administered to midwives and obstetricians at these hospitals. Participants were asked as ''Is this effective on the cesarean rate in your hospital?'' and the answer was ''yes or no''. All the answers for each factor were evaluated. The positive response rate was grouped as partially effective (less than 50%); effective (between 50-75%) and very effective (more than 75%). Results: Four doctors and eight midwives (100%) at private hospital, 12 doctors and 15 midwives (82%) at public hospital and 35 doctors and 27 midwives (77%) at educational institution were included this study. The medico-legal reasons were the most effective on the high cesarean rates. Insufficiency of emergent conditions, doctor on call and midwives' experience were very effective factors, especially in private hospital. The doctors denoted that the avoidance from risky deliveries was very effective factor in high cesarean ratio. Except for the elective caesarean, patient -related causes were partially effective in the private hospital. Conclusion: In our country, infrastructure and working conditions of maternity services in hospitals are quite different from each other. Suggestions for the solution are improvement of medico-legal issues and emergency working conditions and increase the training and responsibilities of midwieves.