ÖZET
Amaç: Erlerin aile planlaması (AP) konusundaki bilgi düzeylerini ve etkileyen faktörleri saptamak, eğitim sonrası bilgi düzeyindeki değişimi belirlemek. Gereç ve Yöntemler: Araştırma, kesitsel tiptedir. Araştırma grubu, 2001 yılı Nisan-Mayıs döneminde Seferihisar Jandarma Muhabere Er Eğitim Taburu'ndaki 785 acemi erdi. Araştırmanın değişkenleri, yaş, öğrenim, medeni durum, oturduğu yer, anne ve babanın öğrenimi, bildiği AP yöntemleri, bilgi kaynağı, AP bilgi düzeyi idi. Veriler, yapılandırılmış bir veri toplama formuyla eğitim öncesinde ve sonrasında toplandı. Eğitim öncesindeki formun değerlendirilmesinden sonra, 2 saatlik bir AP eğitimi yapıldı. Eğitim sonrasındaki uygulamada formu 467 kişi yanıtladı (%59.5). Verilerin analizinde ki-kare, t testi ve varyans analizi kullanıldı. Bulgular: Erlerin yaş ortalaması 20.4 ± 1.2 yıl olup, %87.3'ü ortaokul ve üzerinde öğrenim almış, tama yakını bekardı (%94.0). Babalarının öğrenim durumu çoğunlukla ilkokul mezunu iken, annelerde okuma yazma bilmeme %30.9 idi. Üçte biri il merkezinde yaşamaktaydı. Erlerin AP yöntemleri konusunda bilgi kaynakları sırasıyla yazılı-görsel basın ve kitap (%34.5), arkadaşlar (%30.4), okul (%21.3), sağlık personeli ve aileydi. Erlerin %75.8'i herhangi bir yöntem biliyordu. Eğitim öncesi bilgi düzeyi puan ortalaması 8.6 ± 5.6, eğitim sonrası ise 16.8 ± 5.9 olarak bulundu; eğitimden sonra bilgi düzeyi anlamlı derecede yükseldi (t= 24.688, p= 0.0001). Öğrenim durumu arttıkça bilgi düzeyinin arttığı saptandı. Anne-babanın öğrenim durumu ortaokul ve üzerinde olanlarda, sağlık personelinden bilgi alanlarda bilgi düzeyi anlamlı olarak daha yüksek, köyde oturanlarda bilgi düzeyi anlamlı olarak daha düşük bulundu. Sonuç: Erlerde AP bilgi düzeyi, öğrenim durumu, anne-baba öğrenim durumu, bilgi kaynağı ve yaşadığı yerden etkilenmektedir. AP eğitimi ile bilgi düzeyi anlamlı düzeyde yükselmektedir.

ABSTRACT
Objective: To determine level of family planning knowledge, change in level of knowledge after education, and factors effecting family planning knowledge of conscripts. Material and Methods: This was a cross sectional study. The study group consisted of 785 conscripts at Seferihisar Military Battalion between April and May 2001. Variables were age, education, maritial status, living place, mother's and father's level of education, knowledge sources, current family planning knowledge. Data collected before and after education session using a structured questionnaire. After filling out pre-education questionnaire, a family planning education session of 2 hours was held. Post-education questionnaire 2, filled by 467 of the participants (59.5%). Data analyzed by chi-square, t test and ANOVA. Results: Mean age of the recruits was 20.4 ± 1.2 years and an education at least secondary school and almost all of them were single (94.0%). Most of their fathers were primary school graduates, while illeterate mothers were 30.9%. Those living in cities were one third. Source of information on family planning was; mass media and books (34.5%), friends (30.4%), school (21.3%), health professionals and family. Of the 75.8% knew at least one method for family planning. Pre-educational knowledge score average was 8.6 ± 5.9; increase in the level of knowledge was significant post-education was 16.8 ± 5.9 (t= 24.688, p= 0.0001). As the level of education increased, level of knowledge also increased. While level of knowledge was significantly higher in participants with parents having finished secondary school or higher and informed by the health professionals, level of knowledge was significantly lower in the participants, living in rural areas. Conclusion: Level of family planning knowledge in conscripts effected by level of education, level of parental education, source of information and living place. Family planning training may increase level of knowledge significantly.